Maandag, 1-7-2019
Emma van Houweninge
Leerjaar 3 van het USG is een week lang naar Trier, in het zuidwesten van Duitsland. Het begon allemaal met de verzameling om 06:30 op de parkeerplaats. Hier stonden tientallen leerlingen met (ondanks de duidelijke melding) veel te zware bagage. Ouders zaten te zuilen met de tassen terwijl de leerlingen als drommen bijen bij elkaar stonden. Eenmaal alles in de bus gepakt, ook de leerlingen dus, begon de reis. Binnen de eerste tien minuten gebeurde het, jawel, de eerste boombox (geluidsbox) was afgepakt. Overigens valt er wel een klaagpuntje te maken bij de verwarming, of de afwezigheid daarvan, in de bus. Nog nooit eerder is er zo veel samenwerking vertoont om de lichaamswarmte te verhogen: jassen werden dekens en mensen lagen op elkaar om elkaar warm te houden.
Na onze 1e stop bij een klooster, was het alweer tijd voor de stop rondom Maria Laach, hier was een grote krater aanwezig. Met het stelletje 3e-klassers dat wij allemaal zijn, kregen we spontane Teletubbieneigingen (als mensen zonder brein van een berg af rollen). Geheel volgens de verwachtingen ging dat niet zonder kleurscheuren: mensen kwamen in brandnetels terecht, werden misselijk of kregen, inderdaad, kleerscheuren. Een ander avontuur was een grot die wij tegenkwamen tijdens de bergwandeling. Met enthousiaste, impulsieve bewegingen renden wij zo ver mogelijk de grot in, ondanks de alarmerende gladheid en steilheid van de donkere hellingen. Na dit allemaal (op het nippertje) te hebben overleefd kwamen we aan bij de ijscoman, waar wij als troost een ijsje mochten gaan halen. Hier zien we dan toch ook wel wat humor van in: een enorme ijswinkel met tientallen uitnodigende smaken en een enorme groep verlangende leerlingen, maar er werd maar een enkel getal aan ijsjes verkocht. Iedereen keek verbaasd rond: niemand kon Duits spreken (of durfde dat niet).
Aan het einde van de dag ging iedereen getreurd en op lege maag (zonder ijs) naar huis, weer in die verdraaid koude bus, op naar de camping.
Foto tollende Teletubbieleerlingen
Dinsdag 2-7-2019
Auke van Schoot & Gijs van Lammeren
Het is ochtend, een ijskoude nacht is door menigeen op het nippertje doorstaan. Om zeven uur opstaan leek voor ons wat ambitieus en dat werd dan ook 55 minuten later. Het ontbijt lijkt chaos maar als je de structuur van het ophalen van het eten snapt, dan heb je zo je broodjes in je buikje (als je de structuur snapt).
Daarna met de bus. Ik (Auke) had, door het aantal slaapuren in de nacht, mijn uurtjes weer ingehaald in de verassend comfortabele bus stoelen van John. We kwamen aan bij de fahradferlei (of zoiets dergelijks). Chaos. Wachten. Meer chaos. Fietsen. Stuur vastmaken dat net uit de fiets is gevallen na botsing met jongetjes. Door fietsen.
Onderweg kwamen we natuur tegen waarvan mannen in een midlifecrisis zouden zeggen dat het fascinerend was. Het was ook wel mooi. We hebben veel geklommen, veel op de trappers gestaan, maar vooral veel gehoopt op afdalingen. Die waren schaars. Toen moesten we wachten bij een steen (red. Lavabombe). Ik ben er op geklommen om te bewijzen dat ook kleinere mensen dapper genoeg zijn om dingen te doen; toen ik weer van de steen af moest, was ik bang.
We fietsten weer verder tot uiteindelijk de fiets werd verruild voor de bus en de bus door de benenwagen. We moesten een berg op lopen om een ruïne te bekijken. Verscheidene meisjes vonden het op de top een goed moment voor een pose en een Instagrampost, ik dus ook. De foto was mislukt.
We gingen weer naar beneden om in het dorpje in het dal vrije tijd te hebben, daar heb ik een spotgoedkoop, geniaal lekker ijsje gehaald (Gijs: ik ook). Toen weer in de bus. Wachten, maar ook kletsen. Was wel lachen vandaag.
Uitzicht op Bernkastel vanaf de burcht
de ‘vlechthuizen’ in Bernkastel
Auke en Gijs houden de fietscolonne niet bij
Donderdag, 3-7-2019
Lara Kelder
Na weer een vroeg ontbijt en een busreis van ongeveer anderhalf uur, gingen we in verschillende groepen op pad. Vandaag stond de stad Trier op het programma. Elke groep maakte hetzelfde rondje, maar dan net in een andere volgorde. In elke groep zaten een aantal leerlingen die wat over de bezienswaardigheden, aan de hand van de voorafgaande Duits presentatie, gingen vertellen. We hebben onder andere de Porta Nigra, het marktplein van Trier, een aantal verschillende panden die daar rondom staan, drie verschillende kerken en het amfitheater bezocht. Zelf vond ik de “Trierer Dom” erg indrukwekkend. De Trierer Dom is een katholieke kerk met een prachtig beschilderd plafond en glas-in-loodramen. Hij bevindt zich naast de “Liebfrauenkirche”, wat eveneens een katholieke kerk is. Wat ik ook een erg mooie bezienswaardigheid vond, was het amfitheater. Dit amfitheater, dat nog uit de tijd van de Romeinen en Germanen stamt, is ontzettend goed bewaard gebleven. Erg leuk om te zien! Dit programma duurde ongeveer tot 16:00. Daarna mocht je met een eigen samengestelde groep Trier verkennen. Hier zijn we tot de ontdekking gekomen dat Trier best wat leuke winkels en cafés heeft. Na gezellig samen met mijn vrienden gegeten te hebben, keerden we om 19:35 met de bussen weer terug naar de camping. Hier volgde het befaamde avondprogramma.
Quinn Vonkeman
Na een lange dag moest het hele kamp weer gaan slapen,
maar daar had niemand echt zin in. Ondanks de zware dag voelden mensen niet de drang om naar het
gezag van de docenten te luisteren, want na 24:00, de tijd dat je moet gaan
slapen wisten enkele leerlingen zich te verzamelen in een bepaalde tent. Helaas
ging dit tien minuten goed en ze werden gesnapt met z’n allen in een tent. Midden
in de duisternis moesten ze onder het enige licht gaan zitten en ze kregen een
harde preek over hoe belangrijk slaap wel niet is. Zonder genade kregen ze de
koude woorden te horen: “Jullie tent moet verplaatst worden.” De volgende dag
hoopten de leerlingen dat de docenten dit vergeten waren, maar om acht uur
sloeg het noodlot toe. Er moest een tent verplaatst worden. Na lang in
discussie te zijn gegaan moesten ze het opgeven en de tent werd naar de andere
kant van het veld verplaatst. Na het
verplaatsen en opnieuw neerzetten van de tent werd er erg gerouwd om het
verlies. Tot de groep plotseling een briljante ingeving kreeg om een graf te
maken voor de tent. Na een hoop geknutsel was er resultaat: het was gelukt om
met de gelimiteerde middelen een prachtig graf te maken.
Het graf voor de verplaatste tent. Op het blaadje staat ‘For our fallen soldiers’
4-7-2019
Reinier van Montfrans
Vandaag is het de 4e dag van de Trierreis en we begonnen zoals gewoonlijk met het ontbijt. Nadat iedereen was opgestart kon de reis naar Daun beginnen. De buschauffeurs hebben de leerlingen toestemming gegeven om muziek af te spelen via de speakers van de bus, waardoor de hele bus mee kon genieten. Toen we aankwamen op de parkeerplaats, moest er eerst nog in de hitte een heuvel beklommen en afgedaald worden, wat met wat inspanning lukte. Deze inspanning werd echter beloond toen we aankwamen bij het meer. Het meer, dat in een vallei lag, had mooie kleuren en ook de beboste omheining maakte de ervaring een stuk beter. We hebben vier uur gezwommen en van de zon mogen genieten, wat nog een halfuur langer werd omdat de vertrektijd uitgesteld kon worden, wat iedereen wel beviel. De terugreis was net als de heenreis gezellig door de muziek en gesprekken tussen de leerlingen. Terwijl ik dit schrijf is achter mij de Duitse wateroorlog aan de gang, waarin de leden van de corveeploeg in opstand komen tegen de begeleiders van de reis, waarin veel water wordt benut om een boodschap over te brengen. Ook onschuldige leerlingen worden getroffen door deze oorlog.
De eerste Wateroorlog